کپور در دماهای ۲۰-۳۰ درجه بهترین عملکرد را دارد و بهار، با دماهای ۱۵-۲۵ درجه، شرایط ایده‌آلی برای شروع رشد و فعالیتش ایجاد می‌کند. این فصل زمان تخم‌ریزی طبیعی کپور است و در پرورش می‌توان از آن برای تولید بچه‌ماهی یا افزایش وزن استفاده کرد. با مدیریت صحیح آب، تغذیه و تراکم، پرورش‌دهندگان می‌توانند تولید را به حداکثر برسانند و پایه‌ای محکم برای فصول بعدی بگذارند.
بهار با تغییرات محیطی بر رفتار و فیزیولوژی کپور تاثیر می‌گذارد:
دمای متعادل برای رشد در بهار ضروری است. استخرهای کم‌عمق‌تر (۱-۱.۵ متر) در بهار سریع‌تر گرم می‌شوند و رشد را تسریع می‌کنند. در اوایل بهار، پوشاندن استخر با پلاستیک شفاف، دما را بالا می‌برد و از افت شبانه جلوگیری می‌کند. با گرم‌تر شدن هوا، حذف پوشش‌ها و استفاده از نور خورشید، دما را به ۲۰-۲۵ درجه می‌رساند. پایش دما با دماسنج و تنظیم شرایط بر اساس آن، از استرس جلوگیری می‌کند.
اکسیژن در بهار به دلیل متابولیسم بالا و رشد جلبک حیاتی است. هوادهی با پمپ یا دیفیوزر، اکسیژن را بالای ۵ میلی‌گرم در لیتر نگه می‌دارد، به‌ویژه در صبح که سطح آن پایین است. کوددهی ملایم (مثل کود حیوانی) جلبک را تقویت می‌کند و اکسیژن تولید می‌کند، اما باید کنترل شود تا از انفجار جلبکی جلوگیری شود. تراکم مناسب (۳۰۰۰-۵۰۰۰ قطعه در هکتار) فشار بر اکسیژن را کم می‌کند.
تغذیه باید با افزایش متابولیسم هماهنگ شود. در دمای ۱۵-۲۰ درجه، غذا ۱-۲٪ وزن بدن و در ۲۰-۲۵ درجه، ۲-۳٪ است و در ۲-۳ نوبت (صبح، ظهر، عصر) داده می‌شود. پلت با پروتئین ۲۵-۳۵٪ و مکمل‌های ویتامینی (مثل ویتامین C)، رشد را بهبود می‌دهد. پخش غذا در نقاط مختلف، رقابت را کم می‌کند و جمع‌آوری باقی‌مانده، از آلودگی آب جلوگیری می‌کند.
کیفیت آب در بهار به دلیل بارندگی و رشد جلبک تغییر می‌کند. تعویض ۱۰-۱۵٪ آب هر ۲ هفته، آمونیاک و مواد زائد را کاهش می‌دهد. فیلترهای مکانیکی (مثل شن) ذرات معلق را حذف می‌کنند و شفافیت را بالا می‌برند. هوادهی مداوم، گازهای مضر را دفع می‌کند. تنظیم pH بین ۶.۵-۸.۵ با آهک هیدراته، از اسیدی شدن جلوگیری می‌کند.
تراکم بالا در بهار رقابت را زیاد می‌کند و رشد را کند می‌کند. تراکم ۳۰۰۰-۵۰۰۰ قطعه در هکتار برای استخرهای خاکی و ۵۰۰۰-۷۰۰۰ برای سیستم‌های بتنی مناسب است. رهاسازی بچه‌ماهی‌های هم‌اندازه (۵۰-۱۰۰ گرم)، رشد یکنواخت را تضمین می‌کند. ترکیب با گونه‌هایی مثل کپور نقره‌ای، پلانکتون را کنترل می‌کند و فشار را کم می‌کند.
رطوبت بهار بیماری‌ها را شایع می‌کند. ضدعفونی بچه‌ماهی‌ها با محلول نمک (۱-۲٪ به مدت ۵ دقیقه) قبل از رهاسازی، پاتوژن‌ها را کم می‌کند. پایش روزانه علائم (مثل لکه یا تنفس سریع) و قرنطینه سریع، شیوع را متوقف می‌کند. افزودن پروبیوتیک‌ها به غذا، ایمنی را بالا می‌برد و هزینه درمان را کم می‌کند.
بهار زمان طبیعی تخم‌ریزی است و می‌توان از آن بهره برد. در استخرهای جداگانه، کپورهای بالغ (۲-۳ ساله) با نسبت ۱ ماده به ۲ نر رها می‌شوند. گیاهان آبزی یا بستر مصنوعی برای چسبیدن تخم‌ها فراهم می‌شود. دمای ۱۸-۲۲ درجه و آب تمیز، تخم‌ریزی را تحریک می‌کند. پس از تخم‌ریزی، لاروها به تانک‌های ویژه منتقل می‌شوند.
بهار زمان آماده‌سازی برای رشد سریع تابستان است. تغذیه خوب و تراکم مناسب، کپور را به وزن ۲۰۰-۵۰۰ گرم می‌رساند که برای تابستان ایده‌آل است. لایروبی استخر و حذف مواد آلی در اواخر بهار، کیفیت آب را برای گرما بهتر می‌کند.
دمای ۱۵-۲۵ درجه و نور بیشتر، رشد روزانه ۵-۱۰ گرم را ممکن می‌کند و کپور در ۲-۳ ماه وزن قابل توجهی می‌گیرد.
تخم‌ریزی موفق، بچه‌ماهی برای پرورش یا فروش تولید می‌کند و هزینه خرید را کم می‌کند.
نیاز به غذا و هوادهی کمتر از تابستان و بیشتر از زمستان است، که هزینه‌ها را متعادل می‌کند.
گوشت کپور در بهار به دلیل تغذیه متنوع و استرس کم، نرم و خوش‌طعم می‌شود.
تابستان رشد سریع‌تر دارد، اما هزینه‌ها و استرس بالاست. پاییز رشد را کند می‌کند و برای آماده‌سازی است. زمستان تولید متوقف می‌شود و فقط بقا هدف است. بهار تعادل بین رشد و هزینه دارد و برای شروع پرورش یا تولیدمثل ایده‌آل است.
پرورش کپور در بهار با دماهای معتدل و نور بیشتر، فرصتی برای رشد سریع، تولیدمثل و آماده‌سازی برای تابستان فراهم می‌کند، اما چالش‌هایی مثل نوسانات دما، بیماری و رقابت غذایی دارد. با مدیریت دما، تأمین اکسیژن، تغذیه مناسب، حفظ کیفیت آب، تنظیم تراکم، پیشگیری از بیماری و مدیریت تولیدمثل، می‌توان از این فصل بهره برد. بهار هزینه‌ها را متعادل نگه می‌دارد و تولید خوبی ارائه می‌دهد. موفقیت در این فصل به پایش مداوم و راهکارهای ساده بستگی دارد، و با اجرای صحیح، پرورش‌دهندگان می‌توانند کپور را با کیفیت بالا و هزینه مناسب پرورش دهند یا پایه‌ای قوی برای فصول بعدی ایجاد کنند.
